Op trip naar Galibi

Gudu’s

Ik zal weer proberen een leuk verhaal voor jullie te schrijven. Voor mij is alles nu zo normaal wat ik doe en meemaak dat het moeilijk is om te selecteren wat ik met jullie moet delen.

Zondag 9 Januari ben ik naar een wedstrijd van excelsior geweest. Zij speelde in Suriname mee in een klein toernooi en jahwel ze zijn laatste van de 4 geworden in het toernooi. Ze hebben Nederland dus prachtig vertegenwoordigd haha. We zaten op een tribune tussen allemaal Surinaamse en Braziliaanse fans die het wel grappig vonden om de kaas koppen belachelijk te maken haha. Ze zeiden dingen als “ze hebben er geen kaas van gegeten van dat voetbal die Hollanders” Na het even aangehoord te hebben kwamen wij met “wie stonden er in de finale van het WK?” Waarop de Brazilianen weer zeiden dat zij vaker het WK gewonnen hadden. En toen kwam het mooiste, van wie had Brazilië ook alweer verloren dit jaar op het WK? Okee ze waren stil en we konden weer rustig verder kijken ;)

Verder zal ik ook maar weer eens over mijn stage schrijven. Begin van Januari was het nog erg rustig op stage. De intakes en vergaderingen werden weer opnieuw opgepakt. Ook heb ik mijn eerste advies gesprek gehouden. Dit houd in dat je de ouders verteld wat wij als MOB hebben gezien bij het kind. We geven adviezen mee aan de ouders hoe zij hier mee om kunnen gaan en de verdere behandeling of doorverwijzing word aan de ouders verteld.
Ook heb ik samen met Ynke (andere stagiaire) een presentatie gegeven over dyslexie aan een groep leerkrachten van een basisschool. Ook waren er 2 maatschappelijk werksters mee naar de school. Wij hadden vanaf het MOB een laptop en een beamer mee genomen alleen hadden we op de school geen beschikking over stroom. Ook de laptop was leeg waardoor we de powerpoint presentatie ook niet alleen via de laptop konden laten zien. Toen besloten het op de ouderwetse manier te doen en punten op het bord te schrijven. Verder is de presentatie over dyslexie goed gegaan :)

Dit weekend ben ik op trip geweest naar Galibi. Galibi is een gebied waar de schildpadden hun eieren leggen op het strand. We vertrokken Zaterdag vol goede moed in de richting van Albina waar we de boot moesten pakken naar Galibi. Wat een tocht van Paramaribo naar Albina, op een geasfalteerde weg die nog erger is als een bouxietweg. (een niet verharde weg met rood zand en veel gaten). Na een weg vol gehobbel en gemopper zijn we aangekomen bij Albina. Daar hebben we de bus uitgeladen en de boten ingeladen. Daar gingen we weer vol goede moed alleen nu dan in de boot. De tocht duurde denk ik ongeveer 1,5 uur. Een boottocht die niet veel rustiger was als de busrit van daarvoor. Het water waar we overheen gingen was niet rustig waardoor we heerlijk nat zijn geworden op de boot. (NOT) Aangekomen op Albina de boten weer uitladen en de kamers verdelen. Even lunchen en daarna bikini aan en even lekker een uurtje op het strand liggen waar je door de wind bijna weg waait. Daarna gingen we een “dorps” wandeling maken. Ik vind zelf persoonlijk dat ik weinig van het dorp gezien heb. We zijn tijdens die wandeling ook gestopt bij galibi ZOO. Hier leven verschillende dieren die je ook kunt vast houden. Zo lopen er verschillende aapjes gewoon los die om je heen aan het rennen en vliegen zijn. De drink flesjes pakken de aapjes gewoon uit je handen en het openmaken ervan houd ze ook niet tegen :) Verder heb ik daar nog een slang vastgehouden dit kunnen jullie natuurlijk zien op de foto’s. Ook was ik zo stoer om een mini land schildpad vast te houden. Nou de schildpad zelf vond het minder leuk en beet me zo in mijn duim. Uit schrik gaf ik die lieve schildpad even vliegles en iedereen schrok zit rot. Even wat water over mn duim en een of andere medicijn plant zoals ze die in het binnenland gebruiken :). Na de Zoo liepen we weer verder met de dorpswandeling. Even een plaatselijke voetbalwedstrijd gezien en daarna weer heerlijk terug gelopen naar onze “huisjes” Ik ben even heerlijk op mn bed gaan liggen en klaar maken voor de schildpadden tocht die we savonds zouden gaan maken. Lange broek aan en een vest aan want het kan koud zijn op de boot savonds met die wind. Mensen, wat vond ik die boottocht een HEL.!! Het is in de avond al koud op de boot, laat je net gaan varen op de Suriname rivier die over gaat in de zee. Flinke golven die de hele boot ingingen met het gevolg dat ik drijf en drijf nat was. Op het strand aangekomen hadden we al meteen een spoor gezien dat er een schildpad op het strand was. Wij moesten wachten totdat hij zijn plekje gevonden had en in trance was zodat hij niet doorhad dat er een grote groep foto’s aan het maken was. Dat wachten leek we jaren te duren, zijknat door de boottocht op het strand waar een super koude wind was. Mensen wat had ik het KOUD ja het bestaat in Suriname hoor kou. Maar het wachten was het zeker waard want ik heb met eigen ogen kunnen bewonderen hoe een schildpad zijn eieren legt :) Natuurlijk heb ik een paar mooie foto’s gemaakt die ik met jullie kan delen. Daarna weer wat geduld om te wachten tot de schildpad weer de zee inging. Ook hier hebben we allemaal mooie foto’s van. Daarna weer snel de koude natte boot op heerlijk richting mn bedje. De volgende dag gingen we weer terug naar de stad. Nog 1 keer moest ik mijn geliefde bootje op om thuis te komen. Ik was wederom drijfnat geworden op de boot. We hebben nog een tussenstop gemaakt bij Frans Gyana. Dat was even raar, ik was in Europa, kon weer betalen met euro’s en de auto’s reden aan de rechter kant van de weg. We zijn daar even bij de gevangenis geweest waar ook de film “pappelion” (ofzo) is opgenomen. Ik heb de film nog nooit gezien maar wil hem nu natuurlijk wel zien omdat ik zelf bij de gevangenis geweest ben. Na een klein rondje door de stad zijn we weer terug naar de boten gelopen om naar Suriname terug te varen ;) Daar stond de bus alweer op ons de wachten om ons weer veilig terug te brengen naar de stad. Ik heb heerlijk geslapen in de bus de tocht duurde denk ik iets van 3 uur voordat we eindelijk in onze vertrouwde stad waren.
Om vanaf Paramaribo in Albina te komen kom je door Moengo. Moengo is een plaatsje waar Van Brunswijk de eerste bank heeft beroofd. Ook heeft hier een oorlog plaats gevonden tussen het Nationale leger dat onder leiding van Bouterse en Van Brunswijk. Op de heenweg zijn wij op een plek gestopt waar een heel dorpje is vermoord door het Nationale leger. Ook hiervan zal ik enkele foto’s toevoegen.

Wist je dat..
- Er in Nederland net zoveel Surinamers wonen als in Suriname?
- Er in Suriname links gereden word?
- De Surinaamse taal Sranan tongo word genoemd?
- Je als blanke ook wel Bakra word genoemd in Suriname?
- Myrna al met Semi 2 van Salsa gaat beginnen?
- Myrna over 5 maanden alweer terug keert naar Nederland?
- Mijn 2e fotoboek met foto’s van Suriname besteld is bij de Hema?
- Jullie deze binnenkort kunnen bewonderen in huize Engels (verjaardag paps of verjaardag Maria)
- Ik aardig aan het inburgeren ben en zelfs een taxi die al 15 min te laat is nog op mij moet laten wachten omdat ik nog niet klaar ben?
- De Javaanse souto soep een aanrader is om te eten?
- Zelfs de HvA zich inleeft in de Surinaamse mentaliteit?
- Mijn begeleidende HvA docente ziek is en wij dit niet te horen krijgen?
- Nu even moet afwachten hoe dit verder gaat met mijn opdrachten voor school?
- Ik de 25 graden van s ’avonds in Suriname koud vind?
- Papa mij toen uitlachte dat ik het vertelde via de skype.
- Ik mijn best doe in het Sranan tongo te communiceren.
- Ik hier zelfs een woordenboek voor heb aangeschaft.

Lieverds, ik hoop dat jullie weer een beetje op de hoogte zijn. Ik denk dat mijn volgende verhalen de verhalen zullen zijn die ik met mijn bezoek uit Nederland zal meemaken. Zij komen nu over 11 dagen en ik kijk er ongelooflijk naar uit.
Dit zijn ook de weken dat veel stagiaires naar huis gaan. Vrijdag hebben wij met zijn alle Tara uitgezwaaid en vlak daarna kregen we alweer meteen een nieuwe huisgenoot. Ook Zaterdag zijn er alweer 3 nieuwe huisgenoten gekomen in Felisa, dit zijn 3 Belgische meiden. De aankomende weken komen ongeveer 12 nieuwe studenten in Felisa het zal dus een drukke boel worden. Woensdag gaan Fieke, Yvon en Kevin naar huis. Ik vind het raar om de vertrouwde mensen van mijn Suriname avontuur gedag te zeggen en ook meteen mijn nieuwe huisgenoten te ontvangen. Ook op stage zelf is het nu rustig, op Maandag ben ik alleen met 1 van de Surinaamse studenten en op Wo, Do en Vrij is er nog 1 Surinaamse student en een Nederlandse student. Verder is het afwachten of er nog veel nieuwe studenten zullen komen. Het word dus een spannende tijd en een tijd om weer veel mensen te leren kennen. Ik ga genieten van mijn tijd want voordat ik het weet zit het erop en moet ik het weer doen met alles wat zo normaal voor mij is.

Ik vergeet jullie bijna te vertellen dat ik met salsa ben geslaagd voor mijn semi 1 cursus. Ik ga vandaag mijn eerste semi 2 les volgen. Ik heb de smaak van de salsa te pakken en vind elke les weer gezellig als ik er ben. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik niet meer naar het voetballen ga, ik vond het toch wel zwaar zo na stage bijna meteen door naar voetbal in de volle zon. Ik heb besloten heerlijk alleen met de salsa verder te gaan.

Lieverds, sorry dat ik jullie zolang heb laten wachten op een nieuw verhaal.

Brasa & Bosi, Myrna