Back in town,

Lieve allemaal,

Ik ben alweer bijna een maandje thuis, maar mijn afsluitend verhaal moest nog komen.
Mijn laatste tripje was nog een keer overnachten op Babunhol in onze hangmatten. Vrijdag middag vertrokken, Merel, Karin, Anthony, Martin, Pedro en ik richting babunhol. In een BMW X5 die Anthony van zijn oom mocht lenen zodat we babunhol makkelijk konden bereiken omdat deze auto niet laag is.
Wij waren de enige aanwezige mensen op Vrijdag op Babunhol en kregen dan ook een relaxt hutje aan het water. Waar we erg moesten oppassen met zwemmen door de sterke stroming. Wij hadden erop gerekent eten de halen in het restaurant van Babunhol, nu was deze natuurlijk dicht omdat er maar weinig gasten waren. Oke oops daar zitten we zonder eten.. Alleen ontbijt hadden wij meegenomen. Dan werd dat maar ons avondeten en de volgende ochtend zien we dan wel verder. Voor de Surinamers die mee waren was het maar moeilijk om brood in de avond te eten.. Brood eten zij alleen s'ochtends. haha
Verder hebben we de hele dag gerelaxt in onze hangmat en heerlijk gezwommen.
De volgende ochtend zijn Martin en Anthony opzoek gegaan naar de dichtbijzijnde chinese supermarkt om iets voor het ontbijt te halen.
Ondertussen zijn wij gaan wakker worden en heerlijk wezen zwemmen en zonnen.
Rond het einde van de middag besloten we terug naar de stad te gaan.
Bij Felisa aangekomen zijn we meteen onder de douche gesprongen want ik zou nog 1x bij zus&zo gaan eten. Ook Ruben ging met ons mee eten omdat het mijn laatste avond was.
Van Ruben heb ik nog 2 super lieve cadeautjes gehad natuurlijk iets typisch Surinaams. Zo ook het shirt waar ze bij Ruben zijn organisatie in lopen als werk shirt. Die hangt nu mooi in mijn kamer. Ik zal ze allemaal nooit vergeten.

Ik was al weken bezig met het opruimen/leeg halen van mijn kamer. In die 10 maanden tijd had ik zoveel spullen verzameld, en nee dat kon allemaal niet mee terug. Ik had al eerder een pakketje naar huis gestuurd en ook mijn 2e koffer was al bijgeboekt. Daar moest ik het dan mee doen. Ik heb verschillende kleding weg gegeven aan collega's van het MOB.
Het besef kwam langzaam dat ik dan echt naar huis moest, de meeste dingen gingen dan ook in een waas voorbij. Stiekem wilde ik nog helemaal niet naar huis maar moest ik er toch echt aan geloven.
Zondag was het dan zover, mn koffer moest dicht en zal in Nederland pas weer open gaan. Ik ben met Martin nog even langs een werknemer gereden die had meloensap voor mij dat ik mee kon nemen naar huis. HEERLIJK. (eerlijk gezegd vind ik het nu zonde om te drinken omdat ik niet wil dat het op gaat)
Ook ben ik met Martin nog langs zijn ouders geweest om ook hun gedag te zeggen. Daarna was het tijd om uit te checken en de koffers in te laden. Gelukkig waren Martin en Anthony der om onze koffers de 2 trappen af te tillen.
Daarna was het dan echt tijd om naar Zanderij te vertrekken.. het vliegveld van Suriname. Mijn 10 maanden Suriname zat er op en het waren echt 10 super mooie maanden.

Op het vliegveld natuurlijk mijn koffers nog even laten sealen aangezien ze nogal vol zaten.
Bij het inchecken begon het gezeur.. mijn extra koffer stond op Merel haar naam en zij moest hem dan ook inchecken. Daardoor zou ik voor mijn andere koffer moeten betalen voor het overgewicht. De vrouw waar ik mijn koffer had bijgeboekt vertelde ons dat het niet uitmaakte, daar gaan wij dan vanuit.. helaas de volgende keer dus niet meer. Na heel wat gemopper en gezeur want betalen was wel het laatste dat ik wilde doen. Gingen mijn beide koffers op Merel de naam & Merel haal koffer op mijn naam. Nog even snel een sticker breekbaar op mijn koffer en weg waren ze.
We waren optijd op Zanderij dus konden nog even kletsen met Anthony en Martin die beide waren meegekomen. De tijd ging super snel, en het tijd van afscheid nemen kwam. Dit is me erg zwaar gevallen, want zowel Anthony als Martin ken ik al vanaf het begin van Suriname. Daar moest ik dan door de deur, bewust niet omgekeken anders zou ik zo terug rennen. Met de tranen in mijn ogen ging ik door de douane.
De vlucht verder ging goed, af en toe wat tuberlentie. Wel was het ongelooflijk koud in dat vliegtuig. De tijd vloog voorbij en ik heb dan ook heerlijk geslapen.
Ik was het vliegtuig maar net uit en de strenge controles begonnen al, de honden liepen om ons heen opzoek naar drugs. Daarna mochten we achter in de rij aansluiten voor de eerste mondelinge controle. "wat heb je gedaan in Suriname, hoelang was je daar?" Bij mensen voor ons hoorde wij ook de vraag "wat heb je gegeten". Daarna onze handbage nogmaals door een scanner. Toen op naar de babageband, langs paspoort controle wachten op de koffers. Wat een geluk onze koffer kwamen erg vlug en we konden snel weg. Ik moest van Merel & Karin wachten voordat ik door "de deur" mocht komen. Zij hadden dan ook een spandoek voor me gemaakt. Super lief. Daar stond iedereen. Na 10 maanden iedereen weer terug zien was maar moeilijk te beseffen.
Ik heb een super geweldige tijd gehad en Suriname en heb geen moment spijt gehad van mijn beslissing. Ik zal zeker nog eens terug komen in Suriname. Nu eerst tijd voor mijn minor en scriptie en dan hopelijk mijn studie af te ronden.

Ik wil iedereen bedanken die reacties hebben geschreven bij mijn berichten. Ook wil ik iedereen bedanken die 11 Juli op schiphol stonden te wachten.!!!

Liefs, Brasa Myrna